معرفی و اطلاع رسانی در مورد رکوردها

طبقه بندی موضوعی

۲۴ مطلب در مرداد ۱۴۰۴ ثبت شده است

Poème : Toutes mes sœurs

(Dr Hojjat Baghaei)

Toutes mes sœurs sont

cette femme de pasteur

qui, les yeux grands ouverts

tire l'espoir des dossiers

et le met dans la poche de la justice

cette enfant des rues

qui avale toute son enfance

avec l'odeur de la fumée et du colportage

et qui garde un sourire

indéfectible.

Toutes mes sœurs sont

la femme

qui fait bouger le monde dans l'hypermarché

avec la voix de « Suivant, s'il vous plaît »

et qui pense encore

à son petit ami

dont les notes de maths ont chuté.

Et la femme

qui vend des fleurs près du feu rouge

avec un voile usé

et des fleurs joyeuses

pour cueillir son pain du soir

au cœur des cornes et des troncs

.

Elles ont toutes une place dans mon cœur sous le nom de sœur.

Même la conductrice de taxi qui chante sa chanson préférée dans la circulation matinale trépidante sans se soucier des regards renfrognés derrière elle. Ou la pilote qui noue le ciel comme un foulard à ses longs cheveux d'expérience et atterrit avec un dernier sourire, la sécurité maternelle. Mes sœurs sont des femmes qui marchent sous la pluie incessante du jugement, avec des bottes de patience et des parapluies de rêves. Je souhaite un tremblement de terre… non pas du sol, mais des cœurs, qui ébranle tous les murs de l'incompréhension ! Je souhaite que les gens puissent marcher dans les rues sans énergies négatives, sans cicatrices sur la langue, sans insultes raciales et sexuelles, et changer l'histoire d'un « bonjour ». Apprenons à aimer
non pas par la violence du toucher
ni par un désir frémissant
mais avec respect.
Apprenons à aimer
comme une mère qui embrasse son enfant
non pas pour elle-même
mais pour son enfance.
Et puisse un jour
où une fille seule dans une ruelle au crépuscule
se sentir comme une sœur
et non comme une proie dans l'obscurité.
Si j'écris un poème
sur une femme
sur une fille
sur une mère
sur une dame
sur une sœur
ce n'est pas parce que je suis poète
c'est parce que je n'ai pas encore oublié d'être un être humain.

----
Lundi 3, 14 août, Journée internationale des sœurs…
+ Journal d'une consultante en recherche et développement(fr)

همه خواهران من/ 
دکتر حجت بقایی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ مرداد ۰۴ ، ۱۱:۵۲
دبیر خبر

قصیدة: کل أخواتی

(د. حجة بقائی)

کل أخواتی

زوجة الوزیر

التی، بنظرة یقظة

تسحب الأمل من الملفات

وتضعه فی جیب القانون

طفلة الشارع

التی تبتلع طفولتها بأکملها

برائحة الدخان والبیع المتجول

ولا تزال محتفظة بابتسامة

لا تستطیع التخلص منها.

کل أخواتی

المرأة

التی تُحرک العالم کله فی الهایبر مارکت

بصوت "التالی، من فضلک"

ولا تزال

تفکر

بحبیبها

الذی انخفضت درجاته فی الریاضیات.

والمرأة

التی تبیع الزهور بجانب الإشارة الحمراء

بحجابها المتعب

وزهورها المبهجة

لتأخذ خبزها المسائی

من قلب القرون والجذوع


جمیعهن فی قلبی یحملن اسم "أخت".

حتى سائقة التاکسی التی تُغنی أغنیتها المفضلة فی زحام الصباح الصاخب، غیر مُبالیة إن کان هناک من یُعبس خلفها. أو الطیارة التی تربط السماء کوشاح بشعرها الطویل المُحنّک، وتهبط بالطائرة بابتسامة أخیرة، مُطمئنة کأم. أخواتی نساءٌ یسیرن تحت وطأة الحکم المُستمر، بأحذیة الصبر ومظلات الأحلام. أتمنى زلزالًا... لیس من الأرض، بل من القلوب، یُزلزل کل جدران الغموض! أتمنى أن یسیر الناس فی الشوارع دون طاقات سلبیة، دون ندوب على ألسنتهم، دون شتائم عنصریة وجنسیة، وأن یُغیروا التاریخ بـ"صباح الخیر". لنتعلم الحب، لا بلمسة عابرة، ولا بشهوة مُرتعشة، بل بالاحترام. لنتعلم الحب، کأم تُقبّل طفلها، لیس من أجل نفسها، بل من أجل طفولته.

ولعل یومًا ما، حین تشعر الفتاة الوحیدة فی الزقاق عند الغسق، بأنها أخت، لا فریسة فی الظلام. إذا کتبتُ قصیدةً عن امرأة، أو فتاة، أو أم، أو سیدة، أو أخت، فلیس ذلک لأنی شاعر، بل لأنی لم أنسَ بعدُ أن أکون إنسانة.

---
الاثنین، ٣ أغسطس، الموافق ١٤ أغسطس، هو الیوم العالمی للأخوات...
+مذکرات مستشارة بحث وتطویر

---
همه دختران من/ 
دکتر حجت بقایی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ مرداد ۰۴ ، ۱۱:۵۱
دبیر خبر

ლექსი: ყველა ჩემი და

(დოქტორი ჰოჯატ ბაგაეი)

ჩემი ყველა და არის

იმ მინისტრის ცოლი

რომელიც ფართოდ გახელილი თვალებით

იმედს იღებს ფაილებიდან

და იდებს კანონის ჯიბეში

ის ქუჩის ბავშვი

რომელიც მთელ ბავშვობას ყლაპავს

კვამლისა და ჰოკერული ვაჭრობის სუნით

და მაინც აქვს ღიმილი

რომლისგანაც ვერ იშორებს.

ჩემი ყველა და არის

ის ქალი

რომელიც მთელ მსოფლიოს გადაადგილებს ჰიპერმარკეტში

ხმით "შემდეგი, გთხოვ"

და მაინც

ფიქრობს

თავის შეყვარებულზე

რომლის მათემატიკის ქულაც დაეცა.

და ქალი

რომელიც ყვავილებს ყიდის წითელ შუქნიშანთან

დაღლილი ფარდით

და მხიარული ყვავილებით

რომელიც თავის საღამოს პურს აგროვებს

რქებისა და ტოტების გულიდან

.

ყველას აქვს ადგილი ჩემს გულში დის სახელით.

ტაქსის მძღოლიც კი, რომელიც დილის გიჟურ საცობში თავის საყვარელ სიმღერას მღერის, იმისდა მიუხედავად, ვინმე ხომ არ არის მის უკან შეჭმუხნული. ან პილოტი, რომელიც ცას შარფივით აკრავს გამოცდილების გრძელ თმაზე და თვითმფრინავს დედობრივი თავდაჯერებულობით საბოლოო ღიმილით აფრენს. ჩემი დები ქალები არიან, რომლებიც განსჯის დაუნდობელი წვიმის ქვეშ მოთმინების ჩექმებითა და ოცნებების ქოლგებით დადიან. მიწისძვრას ვუსურვებ... არა მიწიდან, არამედ გულიდან და შეარყევს გაუგებრობის ყველა კედელს! ნეტავ ხალხს შეეძლოს ქუჩებში სიარული ცუდი ენერგიის გარეშე, ენაზე ნაწიბურების გარეშე, რასობრივი და სექსუალური შეურაცხყოფის გარეშე და ისტორიის შეცვლა „დილა მშვიდობისა“-თი. ვისწავლოთ სიყვარული
არა შეხების აჩქარებით
და არც მომაჯადოებელი ვნებით
არამედ პატივისცემით.
ვისწავლოთ სიყვარული
როგორც დედა, რომელიც შვილს კოცნის
არა საკუთარი თავისთვის
არამედ მისი ბავშვობისთვის.
და შეიძლება დადგეს დღე,
როდესაც შებინდებისას ხეივანში მარტო მყოფი გოგონა
თავს დად იგრძნობს
დად და არა სიბნელეში მსხვერპლად.
თუ ლექსს ვწერ
ქალზე
გოგოზე
დედაზე
ქალბატონზე
დაზე
ეს იმიტომ არ არის, რომ პოეტი ვარ
ეს იმიტომ არის, რომ ჯერ არ დამვიწყებია ადამიანობა.

----
ორშაბათს, 3 აგვისტოს, 14 აგვისტოს, დების საერთაშორისო დღეა...
+კვლევისა და განვითარების კონსულტანტის დღიური

همه خواهران من/
دکتر حجت بقایی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ مرداد ۰۴ ، ۱۱:۵۰
دبیر خبر

कविता: मेरी सभी बहनें

(डॉ. होज्जत बघाई)

मेरी सभी बहनें

उस मंत्री की पत्नी हैं

जो, अपनी गहरी आँखों से

फाइलों से उम्मीदें निकालती हैं

और उन्हें कानून की जेब में डाल देती हैं

वह गली की बच्ची

जो अपना पूरा बचपन निगल जाती है

धुएँ और फेरीवालों की गंध के साथ

और फिर भी उसकी मुस्कान

जिसे वह हिला नहीं पाती।

मेरी सभी बहनें

वह महिला हैं

जो हाइपरमार्केट में पूरी दुनिया को हिला देती है

"अगला, कृपया" की आवाज़ के साथ

और फिर भी

सोचती है

अपने प्रेमी के बारे में

जिसका गणित का स्कोर गिर गया है।

और वह महिला

जो लाल बत्ती के पास फूल बेचती है

थके हुए घूँघट के साथ

और खुशनुमा फूल

अपनी शाम की रोटी इकट्ठा करने के लिए

सींगों और तनों के बीच से

बहन के नाम के साथ उन सभी के लिए मेरे दिल में जगह है।

यहाँ तक कि वो टैक्सी ड्राइवर भी जो सुबह के बेकाबू ट्रैफ़िक में बिना किसी की परवाह किए अपना पसंदीदा गाना गाती है। या वो पायलट जो अपने अनुभव के लंबे बालों में आसमान को दुपट्टे की तरह बाँध लेती है और मातृत्व की सुरक्षा के साथ आखिरी मुस्कान के साथ विमान को लैंड कराती है। मेरी बहनें वो औरतें हैं जो धैर्य के जूते और सपनों की छतरियों के साथ न्याय की अथक बारिश में चलती हैं। मैं एक भूकंप की कामना करती हूँ... ज़मीन से नहीं, बल्कि दिलों से और नासमझी की सारी दीवारें हिला दे! काश लोग सड़कों पर बिना बुरी ऊर्जाओं के, अपनी ज़ुबान पर दाग़ों के बिना, नस्लीय और यौन गालियों के बिना चल पाते, और "गुड मॉर्निंग" कहकर इतिहास बदल पाते। आइए हम प्यार करना सीखें
न कि स्पर्श की तीव्रता से
न ही काँपती हुई वासना से
बल्कि सम्मान से।
आइए हम प्यार करना सीखें
एक माँ की तरह जो अपने बच्चे को चूमती है
अपने लिए नहीं
बल्कि अपने बचपन के लिए।
और एक दिन ऐसा आए
जब शाम के समय गली में अकेली एक लड़की
एक बहन की तरह महसूस करे
न कि अंधेरे में शिकार की तरह।
अगर मैं कोई कविता लिखती हूँ
किसी औरत के बारे में
किसी लड़की के बारे में
किसी माँ के बारे में
किसी औरत के बारे में
किसी बहन के बारे में
तो इसलिए नहीं कि मैं कवि हूँ
बल्कि इसलिए कि मैं अभी तक इंसान होना नहीं भूली हूँ।

----
सोमवार, 3 अगस्त, 14 को अंतर्राष्ट्रीय बहन दिवस है...
+एक शोध एवं विकास सलाहकार की डायरी

همه خواهران من / 
دکتر حجت بقایی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ مرداد ۰۴ ، ۱۱:۴۹
دبیر خبر

نقد نمایشی شعر «قصه آب»  سروده یک مستندساز

سرویس هنر و ادبیات// شعر «قصه آب» اثر دکتر حجت بقایی، نه تنها یک متن ادبی بلکه یک روایت تصویری و مستندگونه است که ظرفیت تبدیل شدن به یک فیلمنامه کوتاه یا مستند کوتاه درباره‌ی موضوع آب در ایران را به خوبی دارد. زبان شعر ساده و در عین حال تصویری است و هر بیت مانند یک قاب تصویری دقیق و متمرکز، جلوه‌های مختلف آب در ایران را به تصویر می‌کشد.
از منظر کارگردانی، می‌توان هر بخش شعر را به یک لوکیشن مشخص و نمادین تبدیل کرد: از دل کوه دماوند و رودهای خروشان شمال، تا قنات‌های تاریخی که در دل زمین نفس می‌کشند و بالاخره جنوب خشک و کویری که چشم به آسمان دوخته است. این تنوع لوکیشن‌ها، به همراه رنگ‌ها و صداهای متنوع، فضایی بسیار غنی برای روایت تصویری فراهم می‌کند.
در عین حال، دراماتیزه کردن این شعر در قالب فیلم، نیازمند تعادل بین روایت احساسی و انتقال داده‌های علمی و اجتماعی است که دکتر بقایی تا حد زیادی موفق به آن شده است. تضاد شمال سبز و جنوب خشک، تصویری متضاد و قدرتمند است که دراماتیک‌ترین نقطه‌ی داستان آب ایران محسوب می‌شود.
به عنوان یک خبرنگار، دکتر حجت بقایی به خوبی توانسته مستندنگاری شاعرانه‌ای خلق کند که هم روایتگر واقعیت‌های زیست‌محیطی است و هم پیامی انسانی و فرهنگی منتقل می‌کند. این شعر می‌تواند نقطه شروعی برای مستندهای عمیق‌تر و روایت‌های تصویری درباره بحران آب در ایران باشد./ع.کشاورز

----------------

قصه آب 

(دکتر حجت بقایی؛ مشاور تحقیق و توسعه)

آب
روایت ایران
در دل دماوند
پژواک رودها
با زمزمه‌ی قنات می‌آمیزد
آبی پنهان
آبِ زیرزمینیِ صبور
زیر پای کویر
زیر پای خشکسالی
زنده می‌ماند
تاریخ ایران
با چشمه‌ای در دل سنگ
و مهندسیِ آب
در چین قنات‌ها نوشته شد
در سایه‌ی معابد آناهیتا
و سکوتِ کاروانسراها
که جان از چشمه می‌گرفتند
شمال آب...
سبز و روان
جنوب آب...
داغ و تشنه
و ما
میان این دو گستره
با تنوع اقلیم
با چالشِ مدیریت منابع
دست‌به‌دست توسعه سپرده‌ایم
سدها قامت بستند
بر رودهای خروشان
تا زمان را 
در دریاچه‌ها نگاه دارند
تا بگویند:
«آب همیشه هست
فقط همه‌جا نیست.»
و منابع یخی
در ارتفاعات خاموش
برف را 
به آینده وام می‌دهند
تا قنات‌ها دوباره نفس بکشند
و روستاها
به انتظارِ سهم خود
چشم بدوزند به آسمان

+روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ مرداد ۰۴ ، ۲۱:۰۶
دبیر خبر

شعر «فرشته آب»؛ نقطه اتصال ادبیات، تئاتر و مستند زیست‌محیطی

سرویس ادبیات نمایشی// شعر «فرشته آب» از دکتر حجت بقایی، فراتر از قالب صرف شعر، یک متن نمایشی بسیار قدرتمند و تصویری است که ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به اثر نمایشی یا مستند دارد. در واقع، این شعر به شکلی ذاتی و با زبان استعاری و زنده، قصه‌ای درباره بحران آب و تلاش برای بقا و احیا را روایت می‌کند که می‌تواند با فضاسازی تصویری و صوتی، مخاطب را به عمق پیام آن ببرد.
از دیدگاه ساختار نمایشی، «فرشته آب» شخصیتی فرشته‌گونه دارد که می‌تواند به عنوان یک قهرمان نمادین یا راوی دراماتیک اثر ایفای نقش کند. این شخصیت با ورود آرام و معرفی خود، مخاطب را به سفری عاطفی و تاریخی می‌برد. حضور «فرشته آب» در مکان‌ها و موقعیت‌های مختلف (قنات، دماوند، سدها، معابد، خاک ترک‌خورده، کاروانسرا) یک نوع تدوین فضایی متنوع و منسجم ایجاد می‌کند که قابلیت بهره‌برداری ویژه در فیلم، تئاتر و مستند را دارد.
با توجه به تخصص دکتر بقایی در فیلمنامه‌نویسی و مستندسازی، می‌توان این شعر را به عنوان یک نقطه شروع در طراحی فیلمنامه‌ای محیط‌زیستی یا مستندی در نظر گرفت که روایت بحران آب را با لحنی انسانی، دراماتیک و شاعرانه پیش ببرد. استفاده از صدای «فرشته آب» به عنوان یک نریشن، همراه با تصاویر طبیعی ایران (کوه‌ها، رودخانه‌ها، قنات‌ها، خاک ترک‌خورده) می‌تواند حس همذات‌پنداری عمیقی ایجاد کند.
نکته کلیدی در پرداخت نمایشی این شعر، تضاد بین «آرامش و زندگی فرشته آب» با «تردید، اسارت و بحران» است که در سدها و خشکی‌ها بیان شده. این تضاد می‌تواند در صحنه‌پردازی و نورپردازی به صورت بصری و حرکتی نمایش داده شود و مخاطب را به تأمل و واکنش وادارد.
پیام پایانی شعر، که بر «امید» و «توسعه‌ای ریشه‌دار در آگاهی» تأکید دارد، یک کلایمکس اخلاقی و فلسفی است که در پایان یک اثر نمایشی می‌تواند مخاطب را به مسئولیت‌پذیری و اقدام تشویق کند. این پایان‌بندی ضمن حفظ فضای شاعرانه، هدف اجتماعی و آموزشی اثر را تقویت می‌کند.
و در نهایت؛ «فرشته آب» نمونه‌ای ناب از متن نمایشی شاعرانه است که ظرفیت تبدیل شدن به فیلمنامه‌ای تأثیرگذار یا مستندی در حوزه بحران‌های زیست‌محیطی را دارد. ویژگی‌های بصری، صوتی و معنایی شعر، با توجه به مهارت‌های دکتر بقایی، زمینه‌ای ایده‌آل برای خلق آثاری تأمل‌برانگیز و اثرگذار در حوزه نمایش و فیلم فراهم می‌کند.

+سرویس ادبیات نمایشی
#فرشته_آب
#نقد_شعر
#دکتر_بقایی 
#ادبیات_توسعه
#مشاور_تحقیق_و_توسعه 
#دکتر_حجت_بقایی 
#توسعه
روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ مرداد ۰۴ ، ۱۲:۲۷
دبیر خبر

توصیه های یک مشاور تحقیق و توسعه: 
آقای بیرانوند قابلیتهای کلیدی جهانی شدن را در خودتان تقویت کنید ،
درخشانتر از گذشته باید باشید./ برند خود را نسوزانید.


گروه خبری اخبار مدیریت// دکتر حجت بقایی در صفحه شخصی اش نوشت : اگر من به عنوان مشاور در کنار علیرضا بیرانوند بودم، با توجه به جایگاه خاص او به‌عنوان یکی از نمادهای معاصر فوتبال ایران به دنبال تثبیت و تعمیق موفقیت‌هایش بودم، نه صرفاً تکرار آن‌ها.
در ادامه، چند توصیه کلیدی که می‌توانستم به بیرانوند بدهم برای اینکه موفقیت‌هایش نه‌فقط بیشتر، بلکه معنادارتر و ماندگارتر شود، را جهت اطلاع مخاطبین منتشر می کنم، من به ایشان دسترسی ندارم شاید یکی از مشاورانشان این مطلب را بخواند ، و اما پیشنهاد من به عنوان مشاور تحقیق و توسعه برای آقای بیرانوند :
در مرحله نخست؛ برند شخصی‌ات را بساز، نه فقط اسم‌ات را :
شما الان فقط یک دروازه‌بان نیستی؛ یک چهره عمومی هستی. حرکت‌هایی مثل مهار پنالتی رونالدو شما را جهانی کرد، ولی این تصویر باید عمق پیدا کند. به جای اینکه در رسانه‌ها فقط به دستاوردهای فوتبالی متّکی باشی، روی ارزش‌هایی مثل "پشتکار"، "خودساختگی" و "ریسک‌پذیری" تمرکز کن. این‌ها چیزی است که مردم با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند.
دوم ؛ موفقیت را فقط در چارچوب دروازه نبین:
توصیه من به‌عنوان مشاور این است: از حالا به فکر آینده‌ات باش. دایی و نکونام فقط بازیکن نماندند. شما هم باید به این فکر باشی که بعد از دوران بازی، چه ارزشی می‌خواهی تولید کنی، در فوتبال یا حتی بیرون از آن. تحصیل، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فرهنگی-اجتماعی، یا حتی ساخت یک آکادمی دروازه‌بانی با برند خودت، همگی مسیرهایی هستند برای جاودانه شدن.
سوم؛ روایتی بساز که الهام‌بخش باشد:
داستان زندگی‌ات از چوپانی در لرستان تا ایستادن برابر رونالدو، خودش یک روایت است. جذاب و الهام بخش، نگذارید بسوزد ، 
اما این روایت باید روایت خودت باشد، نه فقط رسانه‌ها. خودت تعریف کن ، خودت بنویس، مستند بساز، با نسل جوان ارتباط مستقیم بگیر. کاری کن که نوجوانی که تو را می‌بیند، فقط «مهارت» تو را تحسین نکند، بلکه جرأت شروع را هم یاد بگیرد.بیرانوند را ببیند نه دروازه بان بیرانوند ‌.
چهارم؛ روی پایداری ذهنی‌ات را سرمایه کن:
شما در بسیاری از لحظات مهم، نشان دادی که از نظر روانی قوی هستی. این یک «قابلیت کلیدی» است. اما باید آن را پرورش دهی. کار با روانشناس ورزشی، تمرین ذهن‌آگاهی (mindfulness) و داشتن روتین ذهنی برای بازی‌های مهم، می‌تواند شما را در سال‌های آینده از نوسانات معمول ورزشکاران حرفه‌ای حفظ کند.
پنجم؛ خودت را جهانی‌تر ببین:
حتی اگر لیگ ایران محدودیت‌هایی دارد، تو باید جهانی فکر کنی. زبان انگلیسی‌ات را تقویت کن، با رسانه‌ها و فوتبالیست‌های بین‌المللی تعامل کن، در دوره‌های حرفه‌ای فیفا یا AFC شرکت کن. حضور در فضاهای جهانی، سطح نگاه شما را بالا می‌برد و تأثیرگذاری‌ات را عمیق‌تر می‌کند.
و سخن پایانی اینکه ...
آقای بیرانوند ، موفقیت وقتی شیرین‌تر می‌شود که با بینش همراه باشد. تو از دل سختی‌ها بالا آمدی، اما حالا وقت آن است که از این موفقیت پلی بزنی برای دیگران. این‌جاست که موفقیتت فقط شخصی نیست؛ فرهنگی و تاریخی می‌شود.

- روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه
#برند_شخصی
#علیرضا_بیرانوند
#بیرانوند
#عیرضا_بیرانوند
#مشاور_تحقیق_و_توسعه 
#دکتر_حجت_بقایی 
#فوتبالیست
#دروازه_بان
#دکتر_بقایی
#پیشنهاد

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ مرداد ۰۴ ، ۱۰:۲۵
دبیر خبر

امیدواری در بحران و مدیریت منابع/ 
گزارش نقد شعرهای دکتر حجت بقایی

سرویس فرهنگ و ادب// دکتر حجت بقایی؛ مشاور تحقیق و توسعه، در اشعار خود، نگاهی عمیق و تأمل‌برانگیز به شرایط بحرانی جامعه و زندگی انسان‌ها دارد و همزمان با بیان سختی‌ها، پیام امید و مدیریت هوشمندانه منابع را به مخاطب منتقل می‌کند. شعرهای او برخلاف بسیاری از آثار که در بحران‌ها به یأس و ناامیدی می‌پردازند، با تأکید بر «امیدواری» و «تلاش مدیریت‌شده» زمینه‌ای مثبت و سازنده خلق می‌کند.
یکی از ویژگی‌های برجسته شعرهای دکتر بقایی، تمرکز بر اهمیت مدیریت منابع در شرایط محدود و بحرانی است. او با زبانی ساده و در عین حال فلسفی، مخاطب را به درون خود دعوت می‌کند تا بیندیشد چگونه می‌توان از اندک‌ها بیشترین بهره را برد. این نگرش در بخشی از شعرهایش، به عنوان راهکاری عملی مطرح شده و نه فقط یک شعار ذهنی.
از سوی دیگر، پیام امید در اشعار دکتر حجت به شکل نهفته و درونی است و از طریق تصویرسازی‌های زیبا و استعاره‌های دقیق به خواننده منتقل می‌شود. امیدی که او می‌نمایاند، نه ناآگاهانه و صرفاً آرمانی، بلکه توأم با شناخت واقعیت‌ها و چالش‌هاست. این نوع نگاه، توانایی افزایش تاب‌آوری فرد و جامعه را به خوبی منعکس می‌کند.
در مجموع، دکتر بقایی با ترکیب دو عنصر «امیدواری» و «مدیریت منابع»، شعری خلق می‌کند که فراتر از هنر صرف، به یک راهنمای عملی برای مواجهه با بحران‌ها بدل می‌شود. این پیام‌ها می‌تواند در شرایط امروز جامعه ما که با مسائل متعدد و منابع محدود روبروست، الهام‌بخش و کاربردی باشد.
+سرویس ادب و هنر

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ مرداد ۰۴ ، ۰۳:۲۵
دبیر خبر

قطع آب و برق، قطع شریان زندگی

(دکتر حجت بقایی؛ مشاور تحقیق و توسعه)

چراغ قرمز که گیر کند
راه می‌ایستد
زمان نفس نمی‌کشد
قطارِ بی‌صبرِ شهری در دل ترافیک
کودک مدرسه‌رو در خیابان می‌ماند
پدر با دست‌های خالی 
به خانه بازمی‌گردد
برق که قطع شود
وسط عمل جراحی
دکتر دستش می‌لرزد
زندگی‌ 
هزاران بار 
نازک‌تر از سیم‌های برق است
لحظه‌ها 
ثانیه‌شمار مرگ و زندگی‌اند
وسایلی که می‌سوزند
قهوه‌ساز
بخاری
چراغ خواب
ساده‌ترین چیزها
اما 
چراغ زندگی خانواده‌ای را خاموش می‌کنند
چشم‌ها 
هنوز به اشک حساس‌اند
اعتماد به دولت می‌شکند
هر بار که 
بی‌برقی بی‌خبر
دوباره از عمق تاریکی بیرون می‌آید
مردم از حرف‌ها خسته‌اند
کسی صدای‌شان را نمی‌شنود
زخم‌های روانی بر جان شهر نشسته‌اند
بیماری‌های عصبی
افسردگی
اضطراب
فشار
شهر چون انسانی زخمی 
بی‌قرار است
آرامش 
هر روز بیشتر به گوشه‌ای می‌رود
قلب‌ها تندتر می‌زنند
هیچ کدام تاب ندارند
آب که قطع شود
دست‌ها 
خالی می‌ماند از شستن
کودکان از بازی،پ
گل‌ها از باران
حیات خشک می‌شود
حتی نفس‌های ما
به نای می‌ماند.
بیمارستان‌ها 
به نفس افتاده‌اند
دستگاه‌ها 
بی‌جان روی زمین مانده‌اند
تنها 
صدای بوق آمبولانس
نجات را 
به یاد می‌آورد
اما 
وقتی برق نیست
نجات هم 
متوقف می‌شود
شهر
چون بدن زخمی است
هر روزی که آب و برق نباشد
یک شریان بیشتر 
بسته می‌شود
یک نفس 
از زندگی کم می‌شود
و ما 
مانده‌ایم در تاریکی
با صدای زنگ خطر
که باید شنیده شود
قبل از آنکه دیر شود

+روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ مرداد ۰۴ ، ۱۸:۴۸
دبیر خبر

نقد تحلیلی شعر «توسعه یعنی...» از دکتر حجت بقایی

یک کتاب//شعر «توسعه یعنی...» نوشته:دکتر حجت بقایی، فراتر از یک توصیف ساده و سطحی از توسعه، به بازاندیشی بنیادین در مفهوم و معنای توسعه می‌پردازد. این اثر شعری، به شکل زیبا و هنرمندانه‌ای تلاش می‌کند تا ابعاد انسانی، اخلاقی و فلسفی توسعه را در مقابل تعریف‌های رایج و غالب که غالباً مادی و تکنوکراتیک هستند، برجسته کند.
از نظر ساختاری، شعر به صورت آزاد و بدون قافیه‌پردازی‌های سختگیرانه شکل گرفته که این آزادی ساختاری به خودی خود بیانگر نوعی حرکت و پویایی است؛ چیزی که دقیقا با مضمون توسعه که جریانی پویا، ناپایدار و البته امیدبخش است، هم‌خوانی دارد. زبان شعر ساده و روان است، اما این سادگی در خدمت انتقال مفاهیم عمیق و پیچیده قرار گرفته است. این زبان در عین حال ملموس و صمیمی، خواننده را از همان ابتدا درگیر فضای شعر می‌کند و تصویری روشن از توسعه در ذهن ایجاد می‌نماید.
یکی از مهم‌ترین وجوه شعر، استعاره‌های زیستی و طبیعی است. توسعه با «چیدن بذرهای کوچک در خاک سخت امروز» شروع می‌شود و به «درختان سرسبز» و «ریشه‌های گسترش یافته» تعبیر می‌شود. این تصاویر نه تنها نشانه‌ای از تداوم و رشد است، بلکه بیانگر نیاز به صبر، مراقبت و توجه به بستر مناسب برای رشد هستند. این نگاه زیستی به توسعه، توجه مخاطب را به فرآیندی می‌کشاند که بر خلاف تعریف‌های اقتصادی صرف، شامل جوانه زدن، رشد تدریجی، و پایداری است.
استعاره «خاک سخت» نیز بیانگر شرایط دشوار و چالش‌برانگیز فعلی است؛ جایی که توسعه باید با سختی‌ها و مقاومت‌ها روبرو شود. این خاک سخت می‌تواند به مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی زیست‌محیطی اشاره داشته باشد که توسعه پایدار را دشوار می‌کنند.
دکتر بقایی در این شعر توسعه را با «صدای پاهای خسته» و «جاده‌ای پر پیچ و خم» توصیف می‌کند که زیر باران لغزنده و مه پوشیده است. این تصویر، واقعیت پرفراز و نشیب فرآیند توسعه را بازتاب می‌دهد و بیانگر این است که توسعه یک مسیر هموار و ساده نیست. در این مسیر، هرچند موانع و خطرهایی وجود دارد، اما گام‌ها باید ادامه پیدا کنند و هر قطره باران به جای مانع، فرصتی برای رشد دیده شود.
این نگرش، هم نکته‌ای بسیار انسانی دارد و هم فلسفی؛ زیرا توسعه را نه صرفاً به عنوان یک هدف نهایی، بلکه به عنوان یک مسیر و روندی پویا معرفی می‌کند که اهمیت هر گام، تلاش و مقاومت را یادآور می‌شود. مفهوم «ایستادن نداشتن» و حرکت مستمر، بر ایمان و امید تکیه دارد و از این رو شعر دارای بار معنوی و انگیزشی بالایی است.
شاید مهم‌ترین بخش شعر، تأکید بر این باشد که توسعه نباید صرفاً بر پایه تکنولوژی و رشد مادی باشد، بلکه باید بر پایه عدالت و احترام استوار شود. این بخش به شدت در برابر دیدگاه‌های اقتصادی صرف و نولیبرالیستی توسعه ایستادگی می‌کند که اغلب به قیمت نادیده گرفتن عدالت اجتماعی و زیست‌محیطی انجام می‌شود.
«انسان‌هایی که چشم‌شان به آسمان است» تصویر روشنی از انسان توسعه یافته به معنای جامع آن است؛ انسانی که فراتر از منافع فردی و کوتاه‌مدت به آینده و ارزش‌های اخلاقی می‌اندیشد. این نگاه، توسعه را نه صرفاً پیشرفت بلکه تکامل اجتماعی و انسانی معرفی می‌کند.
همبستگی اجتماعی و امید نیز مفاهیمی هستند که به شکل تکرارشونده در شعر حضور دارند. توسعه به مثابه فرآیندی جمعی، نیازمند مشارکت همه اقشار جامعه و درک مشترک است.
بقایی، توسعه را با «آغوش باز کردن به تغییر» و «یاد گرفتن از شکست‌ها» تعریف می‌کند. این نگرش به توسعه، آن را به فرآیندی پویا و زنده تبدیل می‌کند که در آن ناکامی‌ها نه پایانی بر راه، بلکه درس‌هایی برای پیشرفت بیشتر هستند. چنین نگرشی در ادبیات توسعه کمتر به صراحت دیده می‌شود و دکتر بقایی این نکته کلیدی را به زیبایی برجسته کرده است.
در نهایت، شعر توسعه را حرکتی می‌داند که نمی‌توان آن را متوقف کرد، حتی اگر راه دشوار و همراه با طوفان باشد. این باور به پیشرفت و تحقق فردایی بهتر، یک پیام قوی و امیدبخش است که همگان را به مشارکت و همدلی فرا می‌خواند.
جمع‌بندی:
شعر «توسعه یعنی...» مجموعه‌ای از تصاویر و مفاهیم زیبا، انسانی و امیدبخش را درباره توسعه ارائه می‌دهد که به شکلی قابل تحسین، فراتر از تعریف‌های رایج اقتصادی و فنی است. این اثر با تأکید بر عدالت، همبستگی، یادگیری از شکست و حرکت پیوسته، نگاهی جامع، انسانی و اخلاقی به توسعه دارد.

زبان ساده و استعاره‌های ملموس، این پیام‌ها را به شکلی قابل فهم و قابل لمس به مخاطب منتقل می‌کنند. اگرچه شعر از نظر ساختاری فاقد پیچیدگی‌های سنتی ادبیات کلاسیک است، اما همین سادگی زبان، به آن توانایی ویژه‌ای در انتقال پیام‌های پیچیده داده است.
این اثر می‌تواند برای هر کسی که در حوزه توسعه، سیاستگذاری اجتماعی یا حتی برای کسانی که به دنبال معنا و امید در مسیر زندگی خود هستند، الهام‌بخش باشد و آنان را به تأمل و حرکت در مسیر توسعه‌ای متعهد، انسانی و عادلانه دعوت کند.
-سرویس ادبیات توسعه/ گروه خبری یک کتاب

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ مرداد ۰۴ ، ۲۱:۰۹
دبیر خبر